Szanowni Czytelnicy !

Pierwsze dni października, to tradycyjnie początek nowego roku akademickiego w uczelniach wyższych.

W tym roku jest on szczególny, bowiem stanowi początek zapowiadanej od wielu lat reformy nauki i szkolnictwa wyższego w naszym kraju. A pora to najwyższa, bowiem sytuacja w tym obszarze jest mało krzepiąca, a można zaryzykować stwierdzenie, że wręcz dramatyczna.

Mury wielu uczelni od kilku lat opuszcza młodzież nieobciążona podstawowymi umiejętnościami, takimi jak np. napisanie bez większych błędów prostych tekstów, sprawne formułowanie wypowiedzi, skuteczne rozwiązywanie problemów, czy wreszcie logiczne myślenie.

Generalnie uczelnie wypuszczają masowy produkt, i nie interesują się tym, czy on się jakoś sprzeda. Na świecie wiadomym jest, że filarem prestiżu uczelni z prawdziwego zdarzenia może być tylko jedno, a mianowicie liczba absolwentów, którzy znajdują świetną, dobrze płatną pracę. A co o obecnym poziomie przygotowania studentów sadzą pracodawcy? Dość typową opinię reprezentuje właściciel firmy Tadeusz Królczyk („Polityka”, nr. 48/2009) odnośnie obecnego przygotowania absolwentów: „mają zakodowaną akceptację bylejakości własnej pracy, bo przez kilka lat z takim modelem pracy obcowali i nim przesiąkli, często do cna.

Student, który wyrasta w atmosferze wszechogarniającego bałaganu, gotów jest uznać chaos za standard powszechnie obowiązujący w życiu – również zawodowym. Przejście do świata dobrze zorganizowanego wywołuje w nim szok i staje się źródłem frustracji, a nawet rodzi bunt. Jednocześnie studenci opuszczają uczelnie w mylnym przekonaniu, że ich wykształcenie jest warte fortunę.

Nikt im nie powiedział, że ich praca musi się nam, pracodawcom opłacać, bo świat poza murami uczelni nieubłaganie kieruje się zasadami logiki, efektywności i konkurencji”. Dalej stwierdza, z czym się całkowicie zgadzam, że „jakość edukacji zależy głównie od osobistych umiejętności i ambicji wykładowców”.

Jakie zmiany, a zasadniczo efekty przyniesie obecna gruntowna reforma systemu kształcenia, dzisiaj trudno wyrokować, chociaż oceniając programy studiów na I stopniu kształcenia w wielu uczelniach technicznych dostrzec można ich nadmierne przeładowanie wiedzą teoretyczną, a przecież w deklaracjach Pani Minister słyszymy o kompetencjach i umiejętnościach praktycznych przyszłych absolwentów. Z perspektywy ponad 35-lat kształcenia kadry inżynierskiej, zupełnie niezrozumiała (ale to widocznie problem wieku) jest dla mnie likwidacja prac dyplomowych !

Zauważmy, że aby uzyskać dyplom mistrzowski w danym zawodzie, należy zdać stosowny egzamin np. w cechu piekarzy poza wiedzą teoretyczną przygotowując wymagany przez komisję rodzaj pieczywa, co winno potwierdzić praktyczne umiejętności zawodowe. A absolwent uczelni z dyplomem inżyniera nic takiego nie musi wykonać, i w ten oto sposób pojawi się przed pracodawcą za kilka lat absolwent licencjato- inżynier, którego żaden pracodawca nie zechce zatrudnić, bowiem jak powiada wspomniany Tadeusz Królczyk „odechciało mi się wyręczania uczelni, bowiem reedukacja bywa kosztowniejsza od edukacji”.

Aby jednak zmienić nastrój, zacytuję fragment rozmowy z bywałym w świecie, znanym fizykiem, chemikiem i biologiem, prof. dr hab. Krzysztofem Dołowym („Polityka”, nr 44/2009): „najpierw oddajmy honor tym, którzy kiedyś, 20, 30 lat temu kończyli uczelnie wyższe, za czasów komuny. Z mniejszym lub większym trudem zdobywali dyplomy na ówczesnych uczelniach. Proszę powiedzieć, czy nie czują niesmaku, widząc jak małym kosztem można dzisiaj zdobyć ten sam tytuł co oni kiedyś – tytuł magistra”. Otóż to, jak doskonałych magistrów inżynierów i inżynierów kształciły nasze politechniki kilkadziesiąt lat temu świadczy sylwetka i dorobek zawodowy bohatera tego numeru „TCHK”, a jest nim mgr inż. Konrad Kalinowski. Osobiście jestem pod ogromnym wrażeniem jego dokonań w dziedzinie przede wszystkim chłodnictwa morskiego, odwagi w podejmowaniu wielkich wyzwań stawianych przez polskie stocznie w latach 60 tych i 70-tych ub. wieku, a wszystko to zapewne nie nabrało by realnych kształtów bez solidnego wykształcenia, zdobytego w murach Politechniki Gdańskiej.

Dyplom magistra inżyniera z dziedziny chłodnictwa uzyskał on w 1960 roku na Wydziale Mechanicznym wspomnianej uczelni, a promotorem jego pracy dyplomowej był Profesor Roman Lipowicz. W artykule prezentujemy przebieg jego pracy zawodowej, najpierw w przemyśle okrętowym, a następnie w Centrum Techniki Okrętowej w Gdańsku, oraz firmach PBUCH i GRASSO w Gdyni.

Jest to ósma osoba prezentowana na łamach „TCHK” o znaczącym i uznanym dorobku w dziedzinach zainteresowania naszego czasopisma. Omówiona została również jego bogata działalność publicystyczna i dydaktyczna - ta ostatnia realizowana od kilku lat w ramach cyklu kursów zawodowych prowadzonych na Politechnice Gdańskiej. Kilka miesięcy temu po ciężkiej chorobie odeszła żona p. Konrada, która była wierną towarzyszką jego życia, wspierającą go aktywnie również w działalności zawodowej. Nie doczekała publikacji tego poświęconego jej mężowi numeru czasopisma, jestem jednak przekonany, że przez cały czas jego przygotowywania uczestniczyła duchowo w tym przedsięwzięciu. Niech zatem to nasze docenienie wybitnego dorobku jej męża będzie hołdem i podziękowaniem dla niej, pełnej uroku studentki Wydziału Chemii PG.

Tradycyjnie w ślad za prezentacją osoby zamieszczamy artykuły problemowe jej autorstwa. W pierwszym z nich omówione zostały zagadnienia zasilania pompowego parowników w amoniakalnych urządzeniach chłodniczych.

Przedstawiono w nim zasadę działania takiego zasilania wraz z wyjaśnieniem liczby krotności cyrkulacji czynnika. Wskazano zalety i wady zasilania pompowego. Podjęto temat warunków stabilnej pracy pompy poprzez ustalone ciśnienie w jej króćcu ssawnym i ciągły dopływ czynnika, a także problem warunków możliwego wystąpienia zjawiska kawitacji w tej maszynie roboczej. Przedstawiono ocenę techniczną wpływu zasilania pompowego na działanie i konstrukcję parownika. W drugim z artykułów p. Konrad podejmuje ważny problem wpływu czynników eksploatacyjnych na pracę skraplaczy chłodzonych powietrzem.

Ocenia w nim wpływ zmiennych warunków otoczenia na działanie tego rodzaju wymiennika. Zwraca uwagę na wpływ niskich temperatur otoczenia skutkujących spadkiem ciśnienia skraplania w urządzeniu, a także na ochronę skraplaczy chłodzonych wodą przed jej zamarzaniem wewnątrz konstrukcji aparatu w okresie zimowym oraz na wpływ ograniczenia poziomu emitowanego hałasu na działanie skraplaczy powietrznych i chłodni wody. W moim przekonaniu są to niezwykle interesujące poznawczo, ale jednocześnie użyteczne w praktyce publikacje, stąd też zachęcam do ich uważnej lektury

Teraz pokrótce omówię inne publikowane w tym numerze artykuły. Pierwszy z nich autorstwa Kamila Śmierciewa, Mirosława Kołodziejczyka i Dariusza Butrymowicza poświęcony jest wybranym zagadnieniom dotyczącym modelowania numerycznego strumienic stosowanych w urządzeniach chłodniczych. Publikacja stanowi kontynuację wcześniejszego cyklu artykułów tych samych autorów, opublikowanych w „TCHK” (nr 9, 10 i 12/2008), w których przedstawiono metody obliczania strumienic za pomocą modeli o parametrach skupionych. Prezentowana publikacja poświęcona jest modelom numerycznym z zastosowaniem technik CFD w odniesieniu do strumienicy gazowej
pracującej z izobutanem. Kolejny materiał, to 16-ta już część cyklu poświęconego filtrom i filtracji powietrza, którego autorem jest Krzysztof Kaiser.

Tematem artykułu jest eksploatacja filtrów stosowanych do oczyszczania powietrza w instalacjach klimatyzacji i wentylacji. W jego części pierwszej („TCHK”, nr 8/2010) omówiona została m. innymi charakterystyka techniczna stosowanych filtrów strony nawiewnej, którymi są: filtry wstępne, filtry dokładne i filtry końcowe – absolutne. W części drugiej materiału przedstawiono filtry strony wyciągowej. Zwrócono uwagę na ocenę stanu technicznego filtrów, a także ważny problem ich wymiany, w tym ochronę zdrowia personelu dokonującego takich operacji.

W końcowej części artykułu przedstawiono klasyfikację pomieszczeń czystych. Ostatni z materiałów o charakterze problemowym, przygotowany przez Tomasza Rochatkę dotyczy badań nadwozi izotermicznych i chłodniczych. Przedstawiono w nim wybrane wyniki badań termowizyjnych kilkuset zabudów chłodniczych, podczas których rejestrowano występujące w nich mostki cieplne. Z uzyskanych zdjęć utworzono katalog pozwalający proponować ulepszenia w zakresie konstrukcji, technologii wykonania (montażu) oraz zakresy napraw eksploatacyjnych. Wnioski z tych badań znalazły liczne zastosowania praktyczne w polskiej gospodarce.

W dziale informacji ogólnych znajdziecie Państwo informację o uruchomieniu
przez firmę Linde nowego zakładu produkcyjnego w Biskupicach Podgórnych koło
Wrocławia, a także nowej hali produkcyjnej firmy Arkton w Wikowicach koło Leszna, w której uroczystym otwarciu uczestniczyła i nasza redakcyjna ekipa. Korzystając z okazji jeszcze raz serdecznie dziękujemy Zarządowi firmy Berling za zaproszenie i gościnę w siedzibie firmy Arkton. Tradycyjnie publikujemy relację fotograficzną z kolejnego szkolenia i egzaminu na świadectwo kwalifikacji w Gdańskim Centrum Szkoleń i Certyfikacji.

Mam nadzieję, że dostarczamy Państwu sporo interesujących materiałów z zachętą do ich uważnej, a jednocześnie użytecznej lektury.